نیاز نامهٔ ما عرض سجده عنوانیست

ز خامه آنچه برون ریخت نقش پیشانیست

درین جریده به تسخیر وحشیان خیال

صریر خامه نفس سوزی پریخوانیست

سروش انجمن عشق این ندا دارد

که هر چه می شنوی نغمهٔ تو می دانیست

چه جلوه ها که از این انجمن نمی گذرد

تو فال آینه زن گر دماغ حیرانیست

مجاز پردهٔ ناموسی حقیقت توست

به هوش باش که زیر لباس عریانیست

دمیده ایم چو صبح از طبیعت وحشت

غبار ما همه آثار دامن فشانیست

عدم توهم هستی ست هرچه باداباد

رسیده ایم به آبادیی که وبرانیست

به پیچ و تاب نفس دل مبند فارغ باش

که این غبار تپش کاکل پریشانیست

غرور شیوهٔ اهل ادب نمی باشد

سری که موج گهر می کشد گریبانیست

قماش فهم نداریم ورنه خوبان را

اتوی پیرهن ناز چین پیشانیست

به جزر و مد تلاطم سبب مخواه و مپرس

محیط سودن کفهای ناپشیمانیست

غبار مهلت هستی کسی چه بشکافد

ز خاک می شنویم اینکه باد زندانیست

مکن تهیهٔ آرایش دگر بیدل

چراغ محفل تسلیم چشم قربانیست